Yeryüzündeki kanatsız meleğimizdin, şimdi kanatlarını takıp sonsuzluğa uçtun… keşke biraz daha kalsaydın, doyamadık sana be meleğim…
Ben böyle sabaha kadar yazabilirim, içimdeki acı dinmez, bu zehir akmakla bitmez.Dayanamıyorum, herşeye isyan etmek istiyorum, bağırmak.. evet bağırmak istiyorum… “neden sen” diye..ama sana o uzaklarda, huzurlu olman için dua etmekten başka yapacak bir şey yok.Allah’ın işine karışılmaz.Ama her gün sensiz sabaha uyanmak, artık hep böyle olacağını düşünmek öyle koyuyor ki bana… o doğan güneş benim dünyayı bir türlü aydınlatmıyor.Hiçbir sabah bundan öncekiler gibi doğmayacak..bunu biliyorum… ama bu yara çok acıyor Tülin , çok…
Ben sana anlatıyorum bunları adeta, çünkü biliyorum, hepimizi izliyorsun.Gurur duyuyorsun…bu kadar sevenim varmıymış benim deyip, gözlerin doluyor.Yanındaki meleklere anlat Tülin’ım… kıskansınlar seni… SENİ ÇOK SEVİYORUZ!!!

Seni sevmekten ve özlemekten hiç vazgeçmeyeceğimmm